insanalar bir türlü anlatamadım kendimi. sevgimi, düşüncelerimi, kendimi hiçbirşeyi anlatamadım. yanlız kaldım bu hayatta sıradan bir yanlızlık işte bu benimkiside. belki beni biraz anlamaya çalışsaşar hiçbirşey bu konuma gelmeyecek, belki herşey çok daha güzel olacak. ama sorun bende niye bu kadar değiştirmeye çalışırsın ki hayatını ? niye ? neden ? bende bilmiyorum belki eski ben olmak istemiyorum. artık daha bi sakin hayat istiyorum bunu anlatamıyorum insanlara az kişi istiyorum hayatımda beni seven benim sevdiklerimden ibaret olan. başkaları olmasın gerek de yok zaten ihtiyacımda yok. her hayatı her türlü insanı gördüm çok şeyler yaşadım bu kısacık hayatımda yaşamam gerekenlerden fazla. hayatın en güzel yanlarınıda abartarak yaşadım en acısınıda en abartı şekilde çektirdim kendime abarttım herşeyi , halen de abartıyorum çünkü etrafımda olmasını istediğim iki elin parmak sayısını geçmeyecek insanlarla birlikte mükemmele yakın bir hayat istiyorum ama onlar bunu anlıyormu acaba?
kimseye bişeyi anlatmak söylemek zorunda değilim gibi geliyor bana hal ve hareketlerimden belli edebildiğimi düşünüyorum herşeyi ama insanlar benim gibi bakmıyor hayata ve anlamıyorlar beni. söylediğim en ufak şeyde hemen kırılıyorlar, sinirleniyorlar ama etrafımda kalan bir kaç kişiyi kırmayı hiç istemeyeceğimi çok iyi biliyorlar. buna rağmen neden bu acıyı çektiriyorlar bana ? anlam veremiyorum kendime, neyim ben niye böyleyim diye hep soruyorum kendime ve bir cevap bulamıyorum demekki benim doğam buymuş...
hayat aslında koca bir yanlızlıkmış anlamsızlıkmış kafamızda ki gibi olmadığında......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder